Op een maandagmiddag, werd ik gebeld door de man die ik al een langere tijd mocht begeleiden en waar ik alles samen mee geregeld had. Hij vertelde dat zijn einde in zicht kwam en dat het niet lang meer ging duren. Op mijn vraag of hij wilde dat ik langs zou komen was het antwoord luid en duidelijk ‘JA’. Later die middag was ik bij een bloemenwinkel om een bos bloemen te kopen toen zijn zus mij belde. Ze vertelde mij wat er besproken was. Ik kocht een zonnebloem, met de gedachte dat hij altijd, ondanks alle tegenslagen, het zonnetje was voor anderen. Wat was hij verrast en geraakt toen hij mijn zonnebloem aannam. Ik kreeg direct de boodschap mee: ‘Die zonnebloem moet met mij mee de kist in, ook al is de bloem al dood, die moet mee!’ Ik nam afscheid en wenste hem een goede reis en moest afwachten wanneer hij het leven kon loslaten.

Toen meneer was overleden heb ik samen met zijn familie en de thuiszorg alles gedaan zoals hij het gewild had. Zo wilde hij graag thuisblijven, zodat zijn lieve hond ook goed afscheid van hem nemen. De condoleance was thuis en de volgende dag, voor dat we naar het crematorium vertrokken, heeft de familie alle klokken, en dat waren er veel, tegelijk laten luiden. Het laatste teken van afscheid uit zijn huis. Een ererondje door de straat (met zijn kleine buurmeisje en ik voorop) waar de buren samen een erehaag vormden uit respect voor hem! Het zou stil in de straat worden, hoorde ik de buurtbewoners zeggen.

Daarna vervolgende we onze weg naar het crematorium, maar niet zonder eerst langs al zijn geliefde sportclubs te rijden en even een momentje stil te staan. Bij het crematorium aangekomen had hij ook speciale wensen. Zo wilde hij gedragen worden door zijn broers en mensen van zijn sportverenigingen. Zijn familie voorop, met zijn buurmeisje op zijn kleine stepje. Daarnaast wilde meneer graag doedelzakken muziek op zijn uitvaart, maar zonder mannen in rokjes. Daarom hebben we samen een boxje op zijn kist gezet en de doedelzak muziek geluisterd toen we onze weg lopend naar het crematorium vervolgden. Wat een bijzondere en mooie ervaring. Het dreunde mooi op de kist. Alles ging precies zoals hij gewenst had. Behalve… Tijdens het afscheid heb ik ook een kort woordje gesproken. Over het moment dat ik met hem in contact kwam, hoe dit voor mij was. We hadden dit niet afgesproken, maar ik weet zeker dat hij, als hij meekijkt het geweldig zou hebben gevonden! Hij zou denken: ‘Ze hebben er wat voor gedaan, betaal ze niet voor niks’, met een dikke knipoog! Ook dit afscheid raakt mij, vooral door de mooie gesprekken en vertrouwen wat ik gekregen heb!

Dankbaar dat ik er mocht zijn en ik zijn wensen kon vervullen.